Wyższa Szkoła Paleontologii Stosowanej

W naszym muzeum przyrodniczym odbył się dzień z dinozaurem (dla kronikarskiego obowiązku dodajmy, iż dla mnie nudny i mało ciekawy). Dzieciaków było mrowie, a wszystkie pojarane jakby Boże Narodzenie było.
Wraz z biletami dostaliśmy kuponik na wykonanie paru misji, po których to można było zgarnąć słodką nagrodę.

Zuzia z Krzysiem z zapałem odkopywali, budowali, sylabizowali i rozpoznawali na obrazkach wymarłe gadziny, aż nadszedł moment finalny, to znaczy wykonanie papierowego dinozaura.

Zasiedliśmy przy stole i raźno ruszyliśmy do roboty.
Zuśka złapała za klej, bibułki, cekinki, brokat w kleju, ino jej paluszki śmigały.

Krzyś na swojego dinozaura nakleił nogi, łapki oraz oczy.

- Hej synuś, a może dokleimy mu włosy? - zapytałam
- Dinozauly nie miały włosów.
- A to może zrobisz takiego wesołego w spódniczce, co ty na to? - zagadnęła go hostessa.
Krzyś popatrzył na nią jak na wariata i powiedział spokojnie:
- Dinozauly nie miały spódnic.
- To może kapelusik? - dziewczyna nie ustępowała.
- Dinozauly nie miały kapelusików!!! - wrzasnął Krzyś z gniewem.

Popatrzył srogo na nią, potem na mnie i się rozpłakał.